Volgens sommigen was mijn vader een work-aholic. Ik heb geen idee, ik wist niet beter.
Wel heb ik een tijd het idee gehad dat ik minder aandacht kreeg dan ik verdiende, dus zocht ik dat mogelijk anders. Zo was ik tijdens mijn middelbare school tijd, best vaak haantje de voorste.
Dat veranderde toen ik in Rotterdam ging studeren. Daar was iedereen een haantje de voorste.

En ik was ook blij toen ik na mijn studie eindelijk kon gaan werken, hoewel het vinden van een eerste baan nog niet eens zo makkelijk was. En in het algemeen vond ik werken ook best leuk.

Het ging mis toen zo net na mijn veertigste het vinden van een baan niet meer wilde lukken… en dus uiteindelijk het betalen van mijn hypotheek niet meer. Daardoor raakte ik uiteindelijk ook mijn huis kwijt, en woonzekerheid is best belangrijk in een mensen-leven.
Die woonzekerheid is er inmiddels wel, maar dat verhuizen van hot naar her sloeg wel een gat in mijn c.v. waardoor het vinden van een baan nog moeilijker werd.

Uiteindelijk hebben ze me arbeids-ongeschikt verklaard. Best jammer, dat was nooit mijn plan noch mijn ambitie.